De motten verschijnen in april en mei en leven niet langer dan twee weken. In die periode leggen ze hun eitjes in groepjes aan de onderkant van het blad waaruit niet veel later vuilgele rupsjes van zo’n 2 mm groot kruipen. In de weken erna groeien de rupsen uit tot een lengte van zo’n 4 cm en krijgen ze een felgroene kleur met een patroon van zwarte stippen en strepen. De rups verpopt en na zo’n 2 weken komt hieruit een nieuwe generatie buxusmotten. De hele cyclus duurt - afhankelijk van de temperatuur - zo’n anderehalve maand. De buxusmot heeft in Nederland 2 of 3 generaties per jaar.
Een buxusmotplaag bestrijd je met:
De buxusmot zelf is een witte doorzichtige vlinder met donkere rand. Ze leven ongeveer een week en zetten in deze periode de eitjes af op de onderkant van bladeren. Ze zijn vooral dol op de buxus, waar ze hun naam aan danken.
De rupsen van de buxusmot worden in totaal zo'n 4 centimeter groot. Ze zijn zeer herkenbaar aan hun felgroene kleur met zwarte stippen en een zwarte kop. De buxusmot komt van oorsprong niet in Nederland voor en wordt daarom exoot genoemd.
De buxusmot is in Nederland een grote plaag aan het worden. Vanuit het zuiden komt de plaag op en trekt hij door het land. Omdat de buxusmot zich meermaals per jaar voortplant, kan hij veel schade veroorzaken. Vanaf 10 graden worden ze al actief. Tussen het voorjaar (mei) en september kunnen er 2 tot 3 generaties elkaar opvolgen. Dit is ook de periode u de buxusmot goed kunt bestrijden.
De buxusmot (Cydalima perspectalis) kwam een paar jaren geleden vanuit Oost-Azië in Europa terecht, vermoedelijk via geïmporteerde buxusplanten. Hij is nu als invasieve exoot te vinden in ondermeer België, Groot-Brittannië, Frankrijk en sinds 2007 in Nederland. Vooral onder de grote rivieren wordt de buxusmot veel waargenomen, maar hij wordt ook noordelijker in het land steeds vaker gemeld.
Inmiddels is de buxusmot in heel Nederland (met uitzondering van de waddeneilanden) waargenomen.
Jonge rupsen zitten verstopt tussen het blad en zijn moeilijk te spotten maar wanneer de rupsen ouder worden verplaatsen ze zich ook naar de buitenkant van de plant. Jonge rupsen schrapen het bladmoes (bladweefsel tussen de nerven en aderen) van de onderkant van het blad. Gangen in het blad worden zichtbaar. Oudere rupsen eten grote hoeveelheden blad en laten slechts een bladskelet achter. In de buxus is vaak ook het spinsel van de rupsen te zien.
De buxusmot kan je bestrijden met aaltjes tegen de rupsen buxusmot. Zorg ervoor dat je het aaltjesmengsel goed op de rupsjes sprayt. De aaltjes dringen de rups binnen en scheiden een bacterie af waardoor de rups binnen twee tot drie dagen sterft.
Kijk vooral ook goed onder de bladeren van de buxus. De rupsjes houden zich graag schuil onder het blad.
De buxusmotrups heeft in ons land vrijwel geen natuurlijke vijanden. Vogels lijken ook niet dol te zijn op de rupsen, vermoedelijk omdat ze veel giftige alkaloïden afkomstig uit de buxus bevatten. Hierdoor kan de soort zich razendsnel verspreiden. Ook verplaatst de buxusmot verplaatst zich gemakkelijk, dus check ook bij de buren. Komt de plaag ergens voor, dan krijgt de gehele omgeving er last van.
