Mariadistel
De beschermengel van de lever!
Bij het woord distel denk je in eerste instantie maar aan één ding. Onkruid! Grote plant met nare stekels, lastig te bestrijden. Liever kwijt dan rijk. Dat is jammer, want sommige distels hebben zoveel goeds te bieden. De zaden uit de paarse bloem van de Mariadistel zijn voor ECOstyle AnimalCare ontzettend belangrijk voor de werking van ECOstyle CARE.
Silybum marianum
De Mariadistel behoort tot de grootste en mooiste distels en is oorspronkelijk afkomstig uit warme gebieden, zoals Zuid-Europa en Noord-Afrika. De naam Silybum is afgeleid van het Griekse ‘Sillybon’, wat ‘kwast’ betekent, naar de vorm van de mooie paarse bloem. De soortnaam marianum is afkomstig uit het Latijn en heeft betrekking op de Heilige Maria.
De legende zegt dat op de vlucht naar Egypte Maria een ongestoord plekje zocht om haar kind te voeden. De Mariadistel zag dat en vormde met zijn bladeren een beschermend dak over moeder en kind. Omdat er een paar druppels melk op de bladeren vielen, is het blad van de Mariadistel sindsdien wit gevlekt. In het Engels heet de Mariadistel ook wel ‘Milk Thistle’. Niet te verwarren met de Melkdistel, dat is een andere plant!
Werking van Mariadistel
De zaden van de Mariadistel zijn rijk aan een complex van werkzame stoffen (flavonoïden) dat Silymarine wordt genoemd. Silymarine is een beschermer van cellen, een zogenaamde antioxidant. Een antioxidant vangt zogenaamde vrij radicalen (gifstoffen), die celschade veroorzaken, weg. Silymarin werkt specifiek heel sterk op de cellen van de lever. Het helpt zelfs nieuwe levercellen aan te maken.
Naast het wegvangen van vrije radicalen, heeft Silymarine een effect op de ontgiftende werking van de lever. De lever is het enige orgaan dat in staat is giftige stoffen, zoals restanten van geneesmiddelen, alcohol en andere giftige stoffen af te breken. Ook slecht verteerde eiwitresten behoren tot deze giftstoffen.
Katten met huid- en vachtproblemen (jeuk, rode plekken, pootje bijten etc), hebben in de visie van ECOstyle een probleem met hun spijsvertering. Bij een slecht verlopende spijsvertering (en een slechte darmfunctie) worden eiwitten niet goed verteerd, dat wil zeggen niet goed afgebroken tot aminozuren.
Bij een slechte darmfunctie kan een deel van de slecht afgebroken eiwitresten direct via de dunne darm in het lichaam van de kat komen. Een andere deel van het onverteerde eiwit komt in de dikke darm. Bij de afbraak in de dikke darm door bacteriën (fermentatie) komen giftige stoffen vrij.
